بررسی سرورهای سری 300 اچ پی

بررسی سرورهای سری 300 اچ پی

بررسی سرورهای سری 300 اچ پی

یک انتخاب درست برای شبکه به ما این آرامش خاطر را را می دهد که شبکه ما در حساسترین شرایط در پایدارترین حالت خود قرار دارد. امروزه مدیران به این نتیجه رسیده اند که برای تداوم بی نقص و پایدار شبکه خود باید به سمت زیر ساخت های قدرتمند بروند، سرورهای اچ پی سری 300 یکی از این زیر ساختهای قابل اعتماد هستند که در این مقاله آن ها را بررسی می کنیم.

سرورهای سری Hp 300 یکی از زیر ساختهای قابل اعتماد هستند. این سرورها در مدل های متنوع برای تمام انواع شبکه ها به خصوص محیطهای کاری بزرگ طراحی و ارائه شده اند. پر فروش ترین سرورهای جهان از این سری از سرورهای hp است. این سرورها ظاهری بزرگتر از سرورهای سری 100 دارند و اصولاً 1، 2 یا 4 واحد را در یک رک اشغال می کنند و قابلیت پشتیبانی از دو سوکت پردازنده را دارندکه این سری را مناسب برای دیتا سنترها می سازد و قابل استفاده برای کاربردهای Front-end network application ,e-mail ,Database و … می باشد.

مدلهای DL سرورهای سری 300:

HP ProLiant DL360 Gen9
HP DL380 G9
HP DL380p G8
HP DL380e G8
HP ProLiant DL320e Gen8
HP ProLiant DL385p G8
HP ProLiant DL360p G8

این سرورها قابل توسعه هستند و غیر از DL385 که از پردازنده های AMD استفاده می کند، بقیه این سرورها مبتنی بر پردازنده های اینتل هستند. این قابلیت خود کارایی این سرورها را چند برابر می کند.

مدلهای ML سرورهای سری 300:

HP ProLiant ML310e G8
HP ProLiant ML350 G9
HP ProLiant ML350p G8

سری ML300 سرورهای hp با قابلیت پشتیبانی از یک یا دو پردازنده، مدیریت پیشرفته از راه دور و انعطاف پذیری بالا در میزان حافظه و I/O ، کارایی و قابلیت گسترش بالا، بسیار مناسب برای کاربردهای Email,Database و … است.
این سری نیز قابلیت پشتیبانی از یک یا دو سوکت پردازنده را با 2 و 4 و 6 و 12 هسته (در مدلهای بالاتر این تعداد بیشتر است) را دارند. این مدل ها به صورت ایستاده هستند و نیازی به رک ندارند.

این مدلها طبق پیشنهاد خود شرکت hp مناسب برای سرویس های Email&Messeging و web server، domain controller و … می باشند. حافظه های RDIMM و DIMM این سرورها از مینیمم 8 گیگابایت تا ماکسیمم 1.5 ترابایت هستند و دارای هار دیسک های SAS و SATA با ظرفیت های بالا می باشند. از این سرورها می توان بر اساس نیاز خود استفادهای گوناگون برد. مدلهای خانواده ML، سیستم عامل های متنوع را برای سرویس دهی بهتر و کارایی بالاتر، پشتیبانی می کنند.

در پایان نیز می توان گفت این سری از سرورهای اچ پی، بسیار مناسب برای مجازی سازی هستند که این تکنولوژی خود هزینه ها را به طور چشم گیری پایین می آورد و در مقایسه با امکانات فوق العاده ای که دارد دارای قیمت مناسبی است.

بررسی سرور HP Server ProLiant DL120 G9

بررسی سرور HP Server ProLiant DL120 G9

بررسی سرور HP Server ProLiant DL120 G9

آیا به یک سرور قدرتمند برای مجازی سازی نیاز دارید؟

HP Proliant DL120 Gen9 یک سرور از کلاس اقتصادی می باشد که با اندازه یک یونیت ارائه شده است. این سرور ترکیبی از کارایی، افزونگی (redundancy) و بسط پذیری را برای شما فراهم کرده است. سروری مناسب برای SMB ها و مشتریانی که به هزینه های اقتصادی فکر می کنند!

DL120 G9 شما را برای مجازی سازی و فعالیت های عمومی یاری می کند.

ویژگی ها:

ترکیب کارایی و توسعه پذیری در یک سرور کوچک

سرور HP Proliant DL120 Gen9 از یک پردازنده Intel® Xeon® E5-2600 v3 پشتیبانی می کند که کارایی و بهره وری را در فضایی به اندازه یک unit به شما هدیه خواهد داد.

HP SmartMemory از مفقود شدن داده های شما جلوگیری خواهد کرد و با افزایش قابلیت های مدیریت خطا، زمان خرابی را کاهش خواهد داد.

پشتیبانی تا 256 گیگابایت رَم با سرعتی برابر با 2133 مگاهرتز زنجیره ای از افزایش کارایی 14 درصدی را همراه خواهد داشت.

و البته این سرور اقتصادی می باشد، چرا که HP Smart Drives افزایش بهینه کارایی، ظرفیت و قابلیت اطمینان را برای نیازهای گوناگون و حجم کار مورد نیاز، فراهم کرده است. پشتیبانی تا 4 هارددیسک LFF و 8 هارددیسک SFF با سرعت انتقال 12 گیگابیت در ثاتیه برای SSD ها و HDD ها مبین همین مسئله می باشد.

ارائه 3 اسلات riser با تکنولوژی PCIe 3.0 امکان استفاده از یک GPU و همچنین کارت های شبکه را فراهم می کند، در نتیجه شاهد افزایش پهنای باند در ورودی و خروجی و همچنین بسط پذیری یکپارچه خواهیم بود.

 سرور اچ پی پرولیانت DL120 Gen9 با ارائه دو عدد 1GbE و سه عدد اسلات PCIe  همچنین HP FlexibleLOM انتخابی، انعطاف پذیری بیشتری را در پهنای باند شبکه برای شما فراهم می کند، امری که باعث می شود دست شما در بسط دادن شبکه و یا تغییرات احتمالی باز باشد.

بهره وری در انرژی

پاور  80 PLUS gold redundant بیشتر از 92 درصد کارایی را برای شما فراهم خواهد کرد و این در حالی است که با امکانات HP power management نیز ترکیب شده تا مصرف و هزینه را کاهش دهد.

همچنین دمای محیط نیز تحت استاندارد ASHARE A3 قرار دارد تا شما را در کاهش هزینه های خنک سازی یاری نماید.

مدریت زیرساخت چابک برای تسریع ارائه خدمات IT

در کنار HP Proliant DL120 Gen9 Server نرم افزار HP OneView مدیریت یکپارچه ای را برای اتوماسیون در سراسر سرور، ذخیره سازی و شبکه فراهم می کنم.

شما دارای یک داشبورد آنلاین برای نظارت بر زیر ساخت های همگرا خواهید بود و توسط HP Insight Online پشتیبانی خواهید شد.

پیکربندی در رابط قابل گسترش میانافزار (UEFI) حالت بوت، ارائه محلی و راه دور با تأمین هوشمند و ابزار برنامه نویسی یا رابط HP RESTful از دیگر مزایای این سرور اچ پی می باشد.

همچنین امکان دسترسی از راه دور برای عملیات استقرار، نظارت و پشتیبانی، توسط HP ILO مقدور می باشد.

بهینه سازی سیستم عامل و به روز رسانی درایورها و کاهش خرابی با HP Smart به روز رسانی، متشکل از HP SUM و SPP.

مفهوم RAID و انواع RAID

مفهوم RAID و انواع RAID

مفهوم RAID و انواع RAID

RAID مخفف Redundant Array of Independent Disks به معنی آرایه ای افزونه از دیسک های مستقل و مجزا است. این تکنولوژی برای مجازی سازی متعدد هارد دیسک های مستقل به یک یا چند آرایه برای بهبود عملکرد، ظرفیت و دسترسی است.

استفاده از RAID به این دلیل صورت می گیرد که با قرار دادن داده ها بر روی بیش از یک عدد هارد دیسک، عملیات ورودی و خروجی به یک همپوشانی خاص رسیده که در نتیجه باعث افزایش کارایی می شود، افزایش کارایی سیستم یعنی افزایش سرعت خواندن و نوشتن.

اما هدف از این تکنولوژی، ریکاور کردن دیتا در اثر Fail شدن هارد دیسک است. یعنی اگر یک هارد دیسک دچار مشکل شود سیستم می تواند کار سرویس دهی خود را ادامه دهد. در صورتی که هاردها RAID شوند، سیستم عامل آن ها را به عنوان یک هارد واحد شناسایی خواهد کرد.

RAID بر اساس ساختار به چندین نوع مختلف تقسیم می شود که هر کدام با توجه به نیاز کاربر و شرایط هر شبکه، مورد استفاده خاص خود را دارند. که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد :

• RAID 0
• RAID 1
• RAID 2
• RAID 3
• RAID 4
• RAID 5
• RAID 6
• RAID 1+0
• RAID 03/ RAID 53
• RAID 50
• RAID 60
• RAID 7
• Adaptive RAID
• RAID S

تفاوت RAID ها، نحوه انتخاب نوع آن و این که چه مدلی از آن برای چه اپلیکیشنی مناسب تر است را می توانید در جدول زیر ببینید.

نحوه تنظیم هارد دیسک بر روی سرورها

به طور کلی برای تنظیم هارد دیسک ها و RAID، سه نرم افزار ACU ,SSA و ORCA وجود دارد که جدیدترین آنها SSA است که بر روی سرورهای G9 برای تنظیم RIAD و دیگر تنظیمات مربوط به هارد دیسک ها استفاده می شود. برای ورود به این نرم افزار ابتدا باید وارد Intelligent Provisioning و سپس وارد SSA شد. برای تنظیم و استفاده از هارد دیسک ها ابتدا Array و سپس Logical ساخته می شود.

RAID 0

RAID 0 یا Stripping (نواری)، اطلاعات را به قسمت های مساوی به نام Stripe یا Chunk (نواری و قطعه قطعه) تقسیم کرده و هر قسمت را روی یک هارد ذخیره می کند در واقع بین مجموعه هاردهای موجود در آرایه توزیع و ذخیره می کند. این کار باعث می شود همزمان چندین هد کار کند و در نتیجه کارایی افزایش می یابد. برای تنظیم آن به حداقل 2 هارد دیسک نیاز است. در این نوع RAID هیچ نوعی از افزونگی وجود ندارد و ضریب خطای آن صفر است و در بین تمام RAID ها سریع ترین نوع محسوب می شود.

RAID 1

این RAID به نام Mirror یا آینه ای نیز شناخته می شود و حداقل به 2 هارد دیسک جهت راه اندازی نیاز دارد و تعداد هارد دیسک ها باید زوج باشد. در این مدل، ثبت اطلاعات روی هر دو دیسک انجام می شود بدین گونه که دیتا روی یک هارد دیسک دخیره می شود و سپس همان دیتا روی هادر دیسک دیگری رایت می شود. به عنوان مثال اگر 4 هارد دیسک را با این روش RAID کنیم، دو هارد دیسک کپی دیتای دو هارد دیسک دیگر می شود. این مدل ذخیره سازی دیتا باعث می شود اگر نصف تعداد هارد دیسک ها از بین برود سیستم بدون وقفه بتواند کار سرویس دهی خود را انجام دهد. ولی ایراد آن این است که نصف فضای مفید ذخیره سازی را از دست خواهیم داد و در واقع روشی گران قیمت اما برای سیستم عامل مناسب است. در این نوع RAID اطلاعات همزمان می تواند از روی دو هارد خوانده شود و به همین علت سرعت خواندن در این ساختار بالاست. اما سرعت نوشتن بر روی هارد در این ساختار هم اندازه سرعت نوشتن اطلاعات بر روی یک تک هارد است.

RAID 5
این نوع RAID نیازبه حداقل 3 هارد دیسک دارد اما برای افزایش کارایی توصیه شده است که از 5 هارد استفاده شود. اطلاعات، روی دو هارد دیسک اول و دوم ذخیره می شود و سپس محاسباتی روی دیتا انجام داده و با نام بیت افزونه یا Parity آن را روی هارد سوم ذخیره می کند. در دفعات بعدی Parity را روی هارد دیسک ها می چرخاند. در این نوع RAID حدودا فضای یک هارد دیسک را از دست می دهیم و چنانچه یک هارد دیسک به هر دلیلی دچار مشکل شود، سیستم بدون وقفه به ادامه کار خود می پردازد. پس از اینکه یک هارد دیسک دچار مشکل شد می توان یک هارد دیسک جدید روی سرور قرار داد و دیتا روی آن شروع به ریکاور شدن می کند.

تحمل پذیری در برابر خطا در این مدل RAID در حد یک هارد دیسک است و چنانچه هارد دوم دچار مشکل شود ،اطلاعات از بین می رود. معماری این RAID به گونه ای است که عملیات خواندن و نوشتن بر روی هاردها پخش می شود این امر باعث می شود که مجموع کارایی هاردها از کارایی یک هارد به مراتب بیشتر باشد. سرعت خواندن و نوشتن در 5 RAID نسبت به RAID 0 پائین تر و نسبت به RAID 1 و بالاتر است. این RAID مناسب برای پایگاههای داده مانند SQL است. این RAID برای سیستم هایی که عملیات نوشتن زیاد و فشرده بر روی هاردها دارند، اصلا گزینه مناسبی نیست زیرا عملیات تولید بیت افزونه Parity در زمان نوشتن اطلاعات کمی زمان بر است همچنین زمانی که یک هارد از مجموعه هاردها Fail شود زمان زیادی برای بازنشانی اطلاعات لازم است.

RAID 50
این نوع از RAID برای سیستم هایی که عملیات نوشتن زیادی بر روی هاردها دارند بسیار مناسب است. حفاظت از سلامت اطلاعات و همچنین قابلیت بازیابی آن نسبت به RAID 5 به مراتب بیشتر است.
کارایی این RAID نسبت به RAID5 از این جهت بهتر شده است که هر یک Fail فقط بر یک آرایه از اطلاعات تاثیر می گذارد.
اگر Fail شدن اطلاعات در آرایه های مختلف RAID رخ دهد قابلیت تحمل این RAID عدد 4 خواهد بود.
RAID 50 جهت پیاده سازی نیاز به کنترلر سخت افزاری پیشرفته دارد که شاید این مورد را بتوان به عنوان یکی از معایب عمده آن در نظر گرفت. اما زمانی که شما با اپلیکیشن هایی سر و کار دارید که اطلاعاتشان بسیار حیاتی است و امنیت آن ها از درجه اهمیت بالایی برخوردار است توصیه می شود از این نوع RAID استفاده نمایید.

RAID 10
برای راه اندازی این RAID حداقل 4 هارددیسک نیاز است و به این صورت عمل می کند که داده ها را بین هاردهای آینه ای شده به صورت نواری توزیع می کند. مادامی که یک هارد دیسک از هر جفت هارد آینه ای شده، فعال باشد اطلاعات قابل بازیابی هستند. اما اگر هر دو هارد از یک جفت آینه ای Fail شوند، اطلاعات به دلیل عدم وجود بیت افزونه (Parity) دیگر قابل دسترس نخواهد بود.

RAID 6
RAID 6 به نام RAID با بیت افزونه دوتایی (Double Parity RAID) هم معرفی می شود که در واقع از ساختار آن بر گرفته شده است. نحوه ذخیره سازی اطلاعات مانند RAID 5 است با این تفاوت که این RAID از دو بیت افزونه استفاده می کند یعنی Parityرا دوبار و با دو شیوه مختلف محاسبه کرده و روی دو هارد دیسک مختلف پراکنده می کند. این کار باعث می شود چنانچه دو هارد دیسک نیز از بین برود سیستم بدون وقفه بتواند به ادامه کار خود بپردازد. در واقع قابلیت تحمل خطای این RAID، عدد 2 است بدان معنا که اگر دو هارد به طور کامل Fail شوند، باز هم قابلیت بازیابی اطلاعات در آن وجود دارد. در صورتی که 3 هارد دیسک دچار مشکل شود دیتا از دسترس خارج خواهد شد. در RAID 5 ضریب اطمینان در حد یک هارد دیسک است.

در صورت از بین رفتن یک یا دو هارد دیسک یک مقدار افت کارایی خواهیم داشت و به همین دلیل می توان هارد Hot Spare قرار داد تا سریعا جایگزین هارد Fail شده شود. در RAID 6 حداقل 4 هارد دیسک مورد نیاز است.

RAID 60
این نوع RAID ترکیبی از RAID 0 و RAID 6 است و به گونه ای دیگر می توان این طور در نظر گرفت که اطلاعات را بین دو دسته هارد که RAID 6 شده اند به صورت نواری توزیع می کند. برای راه اندازی این مدل از RAID حداقل به 8 عدد هارد نیاز خواهد بود.

تفاوت UEFI و Legacy BIOS چیست؟

تفاوت UEFI و Legacy BIOS چیست؟

یکی از سوالاتی که هنگام نصب سیستم عامل جدید ممکن است در ذهن شما شکل بگیرد ” تفاوت UEFI و BIOS ” است. نصب سیستم عامل روی firmware UEFI شرایط خاصی دارد که در این مقاله علاوه بر بررسی تفاوت های UEFI و Legacy BIOS سعی می کنیم به سوالات زیر نیز پاسخ دهیم.

• BIOS چیست؟
• UEFI چیست؟ و چه ارتباطی با BIOS دارد؟
• UEFI چه ارتباطی با EFI دارد؟
• UEFI چه ویژگی های خوبی دارد؟
• برای این که سیستم عامل با موفقیت بر روی سیستم UEFI نصب شود چه شرایط لازم است؟
• چرا کاربران تریجیح می دهند همچنان از BIOS استفاده کنند؟

تفاوت UEFI و Legacy BIOS چیست؟

BIOS چیست؟

BIOS یا Basic Input/Output System نوعی Firmware یا میان افزار است و اولین برنامه ای است که پس از روشن شدن کامپیوتر، اجرا می شود. این Firmware درون چیپی بر روی مادربورد قرار دارد. BIOS وظیفه راه اندازی اولیه و تست سلامت قطعات ضروری سیستم را به عهده دارد و پس از آن که مطمئن شد همه قطعات سالم هستند و مشکلی ندارند، سیستم عامل را پیدا کرده و کنترل سیستم را به او می سپارد.

اگر کامپیوتر را به عنوان یک خانه در نظر بگیریم، در این صورت می توانیم BIOS را به عنوان سرایدار این خانه به شمار آوریم، سرایداری که قبل از تحویل خانه به صاحب خانه (سیستم عامل)، چک می کند تا خانه، هیچ عیب و ایرادی نداشته باشد و خانه ای بی نقص را تحویل صاحب خانه دهد.

BIOS در بر دارنده کدهای کنترلی عمومی ضروری برای کار با سخت افزار هاست و سیستم عامل و برنامه ها به جای کنترل مستقیم سخت افزار، از BIOS و کنترل های او برای این منظور استفاده می کنند. مثلا برای استفاده از قابلیت Virtualization در CPU، باید این قابلیت فعال شود، اما فعال سازی این قابلیت را نمی توان از درون سیستم عامل انجام داد، بلکه باید از راه تنظیمات BIOS آن را فعال کرد و اگر این قابلیت در BIOS غیر فعال باشد، سیستم عامل نمی تواند از آن بهره گیرد.

اگر به هر دلیلی BIOS کار نکند، در این صورت سیستم کار نخواهد کرد زیرا از روشن شدن سیستم و چرخش فن ها تا تعیین فرکانس کاری پردازنده و بارگذاری درایورهای لازم برای بوت کردن سیستم عامل بر عهده BIOS است.

BIOS کجاست؟

در مادربرد های قدیمی BIOS در حافظه ROM بر روی مادربرد قرار داشت. در مادربردهای جدیدتر، BIOS در حافظه Flash (و همچنان بر روی BIOS !!!) قرار دارد. قرار گرفتن BIOS در حافظه Flash این امکان را فراهم می کند تا راحت تر بتوان BIOS را Update کرد و Feature های جدید به آن افزود و باگ های آن را برطرف کرد. البته خطر آلوده شدن BIOS توسط Rootkit های بایوسی هم از معایب قرار گرفتن BIOS در حافظه Flash است.

Dual-BIOS چیست؟

در برخی از مادربرد ها، دو چیپ BIOS قرار داده می شود که یکی از چیپ ها به عنوان چیپ اصلی یا Main BIOS و دیگری به عنوان چیپ پشتیبان یا Backup BIOS است. در صورتی که چیپ Main BIOS دچار مشکل شد و نتوانست سیستم را راه اندازی کند، Backup BIOS وارد عمل شده و با تنظیمات پیشفرض خود، سیستم را راه اندازی می کند.

از آنجایی که BIOS یک حافظه فقط-خواندنی است، بنابراین تنظیمات کاربر بر روی BIOS ذخیره نمی شود. بنابراین کار دیگری که BIOS باید انجام دهد ذخیره کردن تنظیماتی است که کاربر در BIOS انجام می دهد تا در زمانی که کامپیوتر خاموش است این تنظیمات حفظ شود. BIOS این تنظیمات را در حافظه CMOS نگهداری می کند. حافظه CMOS، انرژی خود را از طریق باتری ای که بر روی مادربرد وجود دارد تامین می کند.

اگر این باتری از روی سیستم برداشته شود و یا باتری به هر دلیلی نتواند به انرژی دادن خود به CMOS ادامه دهد، BIOS از تنظیمات پیشفرض خود برای راه اندازی سیستم استفاده خواهد کرد.

UEFI چیست و چه ارتباطی با EFI دارد؟

UEFI سرنام Unified Extensible Firmware Interface است و مدل توسعه یافته ای از EFI است. EFI برای اولین بار توسط شرکت Intel به عنوان واسطی بین Firmware و سیستم عامل برای کامپیوتر های با معماری IA طراحی و پیاده سازی شد. آخرین نسخه اختصاصی شرکت اینتل از EFI، EFI 1.10 است. در سال 2005 انجمن Unified EFI با هدف صنعتی سازی و توسعه EFI شکل گرفت. این انجمن کار توسعه خود را با EFI 1.10 آغاز کردند. برای اطلاع از ورژن فعلی UEFI می توانید به وب سایت http://www.uefi.org سر بزنید. تصویر زیر رابط کاربری مربوط به مادربرد ASUS را نشان می دهد که از تکنولوژی UEFI بهره مند است.

UEFI چه ارتباطی با BIOS دارد؟

UEFI آمد تا جایگزینی برای BIOS باشد، اما در عمل بسیاری از سیستم های UEFI از BIOS هم پشتیبانی می کنند. به نوعی می توانیم UEFI را به عنوان یک BIOS مدرن و پیشرفته با توانایی های بالا در نظربگیریم. وجود تکنولوژی UEFI امکانات خاصی را در اختیار ما قرار می دهد.

برخی از این Feature ها عبارتند از:

• قابلیت Secure Boot
• Cryptography
• دسترسی های Remote
• ابزارهای خطایابی سیستم
• رابط کاربری پیشرفته و زیباتر با امکان استفاده از Mouse و فونت های زیباتر
• امکان ساخت User Account با دسترسی های مختلف
• قابلیت بوت سریعتر
• قابلیت بوت با هارد دیسک GPT
• با تنظیماتی که در BIOS وجود دارد می توانیم انتخاب کنیم که از قابلیت های UEFI استفاده بکنیم یا خیر.

اصطلاح UEFI BIOS به UEFI اشاره دارد و Legacy BIOS به BIOS.

BIOS با خواندن اولین سکتور از هارد دیسک و اجرای کدهای آن، سیستم عامل را از هارد دیسک بوت می کند. BIOS کدهای 16 بیتی را اجرا می کند در حالی که امروزه سیستم ها از پردازنده های 32 بیتی و 64 بیتی بهره می برند. این در حالی است که UEFI با اجرای برنامه های EFI (که دارای پسوند .efiهستند) از EFI System Partition که بر روی دیسک قرار دارد، سیستم عامل را بوت می کند.

نصب سیستم عامل در حالت UEFI

برای این که سیستم عامل با موفقیت بر روی سیستم UEFI نصب شود چه شرایطی لازم است؟

1- نوع دیسک.

باید از نوع GPT باشد.

تصاویر زیر گویای این شرط از نصب ویندوز بر روی سیستم UEFI است:

تصویر اول: ویندوز نمی تواند بر روی دیسک نصب شود، چون از نوع MBR است. در سیستم های EFI، ویندوز تنها بر روی دیسک GPT قابل نصب است.

دکمه Next غیر فعال است.

تصویر دوم: دیسک از نوع GPT است. بر روی دیسک 3 پارتیشن پیشفرض به همراه یک پارتیشن برای نصب ویندوز می بینید.

دکمه Next فعال است.

2- نوع سیستم عامل

تنها نسخه های خاصی از ویندوز هستند که توانایی نصب بر روی سیستم های UEFI را دارند مثلا ویندوز 10.

3- فایل های مورد نیاز بوت در حالت UEFI

برای اینکه سیستم عامل با موفقیت نصب شود باید پوشه EFI و محتویات آن که برای بوت کردن در حالت UEFI ضروری هستند وجود داشته باشد.

در سیستم های دارای قابلیت UEFI چرا کاربران تریجیح می دهند همچنان از BIOS استفاده کنند؟

دلیل اول: نوع هارد دیسک.

از آنجایی که بسیاری از کاربران به دلیل بی اطلاعی از تفاوت GPT یا MBR و قابلیت های سیستم خود، نوع هارد دیسک را MBR انتخاب می کنند و سپس به پارتیشن بندی و انتقال فایل ها بر روی پارتیشن ها می کنند، بنابراین نمی توانند از این دیسک برای نصب ویندوز در حالت UEFI استفاده کنند زیرا دیگر به سادگی امکان تبدیل دیسک به GPT وجود ندارد و برای تبدیل MBR به GPT باید تمام پارتیشن ها پاک شوند.

دلیل دوم: نوع سیستم عامل

همه سیستم عامل ها توانایی نصب در حالت EFI ( یا همان UEFI) را ندارند. برای مثال از ویندوز 7 به قبل، نسخه های 32 بیتی ویندوز قابل استفاده در حالت UEFI نیستند.

دلیل سوم: نبودن فایل های مورد نیاز بوت در حالت UEFI

برای این که بتوانید در حالت UEFI با DVD یا USB بوت کنید باید حتما فولدری به نام EFI و فایل های آن وجود داشته باشد.

برآورده نشدن هر کدام از شرایط بالا می تواند باعث شکست در فرایند نصب ویندوز شود. بنابراین کاربران ترجیح می دهند تا همچنان از Legacy BIOS استفاده کنند که در این حالت تقریبا همه سیستم عامل ها بدون دردسر نصب می شوند.

امیدواریم توانسته باشیم که تفاوت UEFI و BIOS را برای شما کاربران محترم تشریح کنیم.

تفاوتهای GPT و MBR

تفاوتهای GPT و MBR

تفاوتهای GPT و MBR

تفاوتهای GPT و MBR: ممکن است بارها هنگام افزودن یک دیسک جدید ، سیستم عامل سوال فوق را از شما پرسیده باشد و از شما بخواهد که از بین پارتیشن استایل های GPT و MBR یکی را انتخاب کنید . برای انتخاب صحیح می بایست ابتدا درباره این دو مفهوم اطلاعات کافی داشته باشید .

پیش از استفاده از یک disk جدید باید آن را پارتیشن بندی کنید و MBR و GPT هم دو روش متفاوت برای ذخیره سازی اطلاعات پارتیشن بندی روی یک درایو هستند. این اطلاعات شامل جایی است که یک پارتیشن شروع شده و تمام می‌شود، بنابراین سیستم عامل شما می‌داند که کدام بخش یا سکتور متعلق به کدام پارتیشن است و کدام پارتیشن قابل بوت کردن می‌باشد. به همین دلیل است که باید پیش از ایجاد پارتیشن روی هارد درایو خود یکی از این دو روش را انتخاب نمایید.

MBR یا (Master Boot Record) :

استاندارد MBR نخستین بار در سال 1983 و همراه با DOS 2.0 معرفی شد. این عبارت از سرواژه‌های Master Boot Record گرفته شده است و علت این نام‌گذاری هم آن است که MBRR یک بخش ویژه برای بوت است که در ابتدای یک درایو قرار می‌گیرد. این بخش حاوی یک boot loader برای سیستم عامل نصب شده و اطلاعاتی در مورد پارتیشن‌های منطقی درایو است. boot loader هم یک کد کوتاه است که بوت لودر بزرگتر را از یک پارتیشن دیگر روی درایو لود می‌کند. اگر ویندوز شما روی سیستم نصب است بیت‌های نخستین بوت لودر ویندوز در این بخش قرار دارند و به همین دلیل است که در زمان اور رایت ویندوز ممکن است که نیاز به رفع ایرادات MBR پیدا کنید و ویندوز شما بوت نشود. اگر سیستم عامل شما از نوع لینوکسی است GRUB Boot Loader عمدتا در MBR قرار دارد. استاندارد MBR روی دیسک‌هایی تا ظرفیت دو ترابایت قابل اجرا است و امکان مدیریت دیسک‌هایی با ظرفیت بیش از 2 ترابایت را ندارد. لازم به ذکر است که استاندارد MBR تنها از 4 پارتیشن اولیه پشتیبانی می‌کند و در صورت نیاز به تعداد بیشتر لازم است که یکی از پارتیشن‌های خود را تحت عنوان extended partition بسازید و پارتیشن‌های منطقی خود را در داخل آن ایجاد نمایید.

GPT یا (GUID Partition Table) :

استاندارد جدیدی است که به تدریج جای MBR را می‌گیرد. این سیستم محدودیت‌های MBR را ندارد و درایوهای شما می‌توانند به مراتب بزرگ‌تر باشند و محدودیت ظرفیت آنها نیز به سیستم عامل و سیستم پرونده یا فایل سیستم آنها بستگی دارد. با استفاده از استاندارد GPT می‌توان تعداد نامحدودی پارتیشن را ایجاد نمود و محدودیتی که در اینجا با آن روبرو خواهید بود سیستم عامل شماست و دیگر نیازی به ایجاد پارتیشن از نوع Extended نخواهید داشت.
در دیسک‌های MBR داده‌های مربوط به پارتیشن‌بندی و بوت در یک موقعیت ذخیره می‌شوند و چنانچه این داده‌ها اور رایت یا مخدوش شوند به دردسر بزرگی خواهید افتاد. در مقابل GPT نسخه‌های متعددی از این داده‌ها را روی دیسک ذخیره می‌کند و به همین دلیل اطمینان‌پذیری بالاتری داشته و در صورت وارد آمدن آسیب به دیسک می‌توان آنها را بازیابی کرد. اما در سیستم MBR هیج راهی برای تشخیص اینکه به داده‌های سیستم آسیب رسیده است یا خیر وجود ندارد و تنها در زمان بوت شدن سیستم متوجه می‌شوید که سیستم با مشکل روبروست و پارتیشن‌های درایو شما ناپدید شده‌اند.

تفاوت های مهم MBR و GPT :

– MBR حداکثر 4 پارتیشن PRIMARY را ساپورت می کند اما GPT تا 128 پارتیشن PRIMARY را ساپورت می کند .

– MBR حداکثر 2 ترابایت فضا را ساپورت می کند اما GPT تا 19 میلیون ترابایت فضا را ساپورت می کند .

– MBR بحث REDUNDANCY ندارد اما GPT دارد.